Temáticas científicas
¿Por qué es interesante este Punto de Interés?
A batería de Punta Viñas levantouse en 1739, con ampliacións posteriores en 1747, 1755 e 1762. Interviñeron nela, como na maioría de baterías da zona, os enxeñeiros militares Juan da Ferriere, Juan Vergel e Miguel Hermosilla.
Segue o deseño típico dunha batería costeira, como as anteriormente descritas, con algunhas especificidades. Na área sobre o mar, o muro esténdese nunha liña bastante recta que debuxa dous suaves saíntes. No extremo leste áchase a polvoreira, cunha nave de medio canón que a protexía do impacto das posibles bombas.
Na cara de terra esténdese un muro con seteiras e ao final deste, na zona interior, construíronse algúns edificios: cuarto para o oficial e outro para o corpo de garda e un almacén para ferramenta.
Ao oeste e tamén dentro da batería atópase o forno de reverbero para a bala vermella, co cal quentaban ao máximo as balas do canón antes de disparalas para que así causasen o maior dano posible, prendendo lume nas embarcacións.
A localización actual desta batería non é a orixinal: atopábase a un quilómetro cara ao interior da ría, no espazo que agora ocupa o Porto Exterior de Prioriño Ferrol.
Para a reconstrución da batería despois do seu traslado empregáronse capas de formigón sobre a cachotería de granito orixinal, o que lle outorga unha maior resistencia á estrutura.
Accede á guía de viaxe completa en versión galego en: drive.google.com
Imágenes
Vídeos
Información al viajero
- Hoteles
- Restaurantes
- Itinerarios científicos
- Guías y catálogos
- Guías especializados en Turismo Científico
- Sinaléctica
- Empresas de actividades
- Público general
- Grupos organizados
- Centros educativos
- Coche
- Fotografía científica
- Avistamiento de cetáceos
- Avistamiento de aves
- Observación de estrellas
- Rutas etnográficas
- Rutas geológicas
Para saber más
A enseada de Cariño, na boca da ría, preséntase como un punto estratéxico. Nesta baía as embarcacións debían esperar a que o vento favorable enchese as súas velas para poder encarar o corredor de auga que desemboca no fondo da ría.
A enseada era, por tanto, parada obrigada para calquera barco, incluídos os inimigos, que quixesen penetrarse ata o porto ferrolán. A estratexia de defensa sería sinxela cun bo conxunto de canóns a unha beira e outra da ría. Así, entre 1731 e 1770, proxectáronse unha serie de baterías colaterais. Na cara norte da ría foron as de San Carlos, San Cristovo, Cariño e Punta Viñas. Todas elas hoxe protexidas baixo a declaración de Ben de Interese Cultural.
Bibliografía asociada
- - Guía de Baterías de Costa, José Manuel López Hermida y José Manuel Yáñez Rodríguez. Diputación de A Coruña.
- - Página web del Observatorio del Patrimonio Histórico Español: https://www.ugr.es
- - Revista de Historia Militar, 126 (2019), pp. 62-90. ISSN: 0482-5748.
- - Revista Cultural Columba, 17 (2017), pp 58-76. ISSN: 2444-930X
- - Revista Castillos de España, 160 (2010), pp 43-55.
- - Arquitectura y urbanismo en El Ferrol del siglo XVIII, Alfredo Vigo Trasancos y Xosé M. Gómez Vilasó. Santiago de Compostela: C. O. A. G., 1984. ISBN 84-85665-11-2