Temáticas científicas
¿Por qué es interesante este Punto de Interés?
A batería de Punta Viñas levantouse en 1739, con ampliacións posteriores en 1747, 1755 e 1762. Interviñeron nela, como na maioría de baterías da zona, os enxeñeiros militares Juan da Ferriere, Juan Vergel e Miguel Hermosilla.
Segue o deseño típico dunha batería costeira, como as anteriormente descritas, con algunhas especificidades. Na área sobre o mar, o muro esténdese nunha liña bastante recta que debuxa dous suaves saíntes. No extremo leste áchase a polvoreira, cunha nave de medio canón que a protexía do impacto das posibles bombas.
Na cara de terra esténdese un muro con seteiras e ao final deste, na zona interior, construíronse algúns edificios: cuarto para o oficial e outro para o corpo de garda e un almacén para ferramenta.
Ao oeste e tamén dentro da batería atópase o forno de reverbero para a bala vermella, co cal quentaban ao máximo as balas do canón antes de disparalas para que así causasen o maior dano posible, prendendo lume nas embarcacións.
A localización actual desta batería non é a orixinal: atopábase a un quilómetro cara ao interior da ría, no espazo que agora ocupa o Porto Exterior de Prioriño Ferrol.
Para a reconstrución da batería despois do seu traslado empregáronse capas de formigón sobre a cachotería de granito orixinal, o que lle outorga unha maior resistencia á estrutura.
Accede á guía de viaxe completa en versión galego en: drive.google.com
Imágenes
Vídeos
Información al viajero
Hoteles
Restaurantes
Itinerarios científicos
Guías y catálogos
Guías especializados en Turismo Científico
Sinaléctica
Empresas de actividades
Público general
Grupos organizados
Centros educativos
Coche
Fotografía científica
Avistamiento de cetáceos
Avistamiento de aves
Observación de estrellas
Rutas etnográficas
Rutas geológicas
Para saber más
A enseada de Cariño, na boca da ría, preséntase como un punto estratéxico. Nesta baía as embarcacións debían esperar a que o vento favorable enchese as súas velas para poder encarar o corredor de auga que desemboca no fondo da ría.
A enseada era, por tanto, parada obrigada para calquera barco, incluídos os inimigos, que quixesen penetrarse ata o porto ferrolán. A estratexia de defensa sería sinxela cun bo conxunto de canóns a unha beira e outra da ría. Así, entre 1731 e 1770, proxectáronse unha serie de baterías colaterais. Na cara norte da ría foron as de San Carlos, San Cristovo, Cariño e Punta Viñas. Todas elas hoxe protexidas baixo a declaración de Ben de Interese Cultural.
Bibliografía asociada
- - Guía de Baterías de Costa, José Manuel López Hermida y José Manuel Yáñez Rodríguez. Diputación de A Coruña.
- - Página web del Observatorio del Patrimonio Histórico Español: https://www.ugr.es
- - Revista de Historia Militar, 126 (2019), pp. 62-90. ISSN: 0482-5748.
- - Revista Cultural Columba, 17 (2017), pp 58-76. ISSN: 2444-930X
- - Revista Castillos de España, 160 (2010), pp 43-55.
- - Arquitectura y urbanismo en El Ferrol del siglo XVIII, Alfredo Vigo Trasancos y Xosé M. Gómez Vilasó. Santiago de Compostela: C. O. A. G., 1984. ISBN 84-85665-11-2