Baterías militares de Cabo Prioriño

Na zona elevada escóndense os pozos nos que se asentaban os canóns. A Lobateiras destináronse catro canóns da casa británica Vickers de 10,50 cm e dous canóns Vickers de 38,10 cm. Houbo que construír, nos estaleiros locais, guindastres de 100 tn específicos para a montaxe destas armas nas súas correspondentes posicións. 

Desde aquí, se se descende cara ao mar, o camiño de terra conduce a Pena Roiba, onde aparece a segunda batería, para a que estaban destinados os catro canóns Vickers de 15,24 cm. Este complexo quedou operativo en 1933 e, como na anterior, ademais dos pozos dos canóns tamén permanecen en pé dependencias para o persoal. 

Para visitar a batería antiaérea pódese chegar camiñando, a 200 m ao noroeste da de  Lobateiras. Aquí vixiaban os catro canóns de 10,50 cm. As baterías antiaéreas estaban construídas de forma monolítica polo que as catro pezas estaban artilladas todas xuntas. O seu labor era a defensa antiaérea do grupo en primeiro lugar, pero tamén a protección de embarcacións como dragaminas e outras de pequena tonelaxe. 

A revisión das baterías antiaéreas a finais dos anos 30 reforzou a artillería de todas elas. A Prioriño desígnaselle un canón de 40 mm situado nas inmediacións da antiga batería  antiaérea e dúas de 20 mm, emprazados ao norte e retagarda. Tamén se instalaron metralladoras e asentou un canón de 20 mm en Pena Roiba.

A instalación destas baterías provocou o desenvolvemento de estradas e camiños, tanto para trasladar as pezas durante a súa montaxe, como para comunicar os diferentes grupos entre eles. Todas estas estradas estaban enlazadas coas públicas para facilitar o despregamento, así como  para asegurar a ligazón con outros servizos como polvoreiras, iluminación da fronte, defensa antiaérea, postos de mando, etcétera. 

En 1997 o complexo foi declarado inútil e os seus canóns convertidos en chatarra. Hoxe tan só quedan os impoñentes pozos nos que se ensamblaban.

BAUTISMO DE LUME 

Prioriño nunca entrou en batalla, pero a súa presenza foi disuasoria durante a Segunda Guerra Mundial e garantiu a seguridade de Ferrol. As baterías  antiaéreas si fixeron gala da súa capacidade nalgunha ocasión con disparos de advertencia a avións aliados que violaron o espazo aéreo español en busca de buques ou submarinos alemáns, que se crían refuxiados nas bases ferrolás. O 16 de agosto de 1943 o submarino español  B-2 foi atacado preto do cabo Prioriño, seguramente confundido cun alemán.